Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Płocku

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 czerwca 2018 roku

Sąd Rejonowy w Płocku Wydział II Karny Sekcja ds. wykroczeniowych w składzie:

Przewodniczący SSR Dariusz Kondzielewski

Protokolant sekr. sąd. Monika Sieklucka

bez udziału oskarżyciela publicznego

po rozpoznaniu 4 czerwca 2018 roku sprawy przeciwko D. K. synowi R. i A. z domu M., urodzonemu (...) w P.,

obwinionemu o to, że:

w dniu 21 czerwca 2017 r. około godz. 09:44 w P. w sklepie (...) przy ul. (...) dokonał kradzieży perfum o wartości 319,99 zł na szkodę (...) Sp. z o.o.,

co stanowi wykroczenie z art. 119§1 kw

ORZEKA:

1.  obwinionego D. K. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, co stanowi wykroczenie z art. 119§1kw i za to wymierza mu karę 20 dni aresztu;

2.  na podstawie art. 119§4 kw orzeka wobec obwinionego D. K. obowiązek zapłaty na rzecz pokrzywdzonego (...) Sp. z o.o. kwoty 319,99 zł, stanowiącej równowartość ukradzionego mienia;

3.  zwalnia obwinionego D. K. od ponoszenia kosztów postępowania obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt II W 713/18

UZASADNIENIE

Na podstawie ujawnionych w sprawie dowodów Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

21 czerwca 2017 roku około 9:44 obwiniony D. K. udał się do drogerii (...) w P. przy ul. (...). Z regału sklepowego wziął perfumy (...), wyjął z pudełka i włożył perfumy pod bluzę, po czym nie płacąc za towar, wyszedł ze sklepu. Wartość towaru ustalono na kwotę 319,99 zł, zaś pokrzywdzonym jest (...) Sp. z o.o. ( vide zawiadomienie k. 1, zeznania A. N. k. 5, wyjaśnienia obwinionego k. 18).

Obwiniony D. K. był wielokrotnie karany za wykroczenia ( vide k. 24-26).

Obwiniony D. K. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu ( vide k. 18), do tego został rozpoznany na nagraniu z monitoringu sklepowego przez dzielnicowego Komendy Miejskiej Policji w P. – P. M., który sporządził na tą okoliczność notatkę urzędową ( vide notatka na k. 10 z omyłkowym numerem 20). Nie można zatem mieć żadnych wątpliwości co do jego sprawstwa. W postępowaniu o wykroczenia zgodnie z art. 54§3 kpw notatka urzędowa także stanowi samodzielny dowód w sprawie. Jeżeli bowiem okoliczności czynu nie budzą wątpliwości, utrwalenie czynności wyjaśniających można ograniczyć do sporządzenia notatki urzędowej, zawierającej ustalenia niezbędne do sporządzenia wniosku o ukaranie. Skoro więc obwiniony przyznał się do zarzucanej mu kradzieży, to poprzestanie na udokumentowaniu niektórych czynności wyjaśniających w formie notatki urzędowej (w tym przypadku rozpoznanie obwinionego na nagraniu przez dzielnicowego) było dopuszczalne i notatka stanowi prawidłowy dowód w sprawie.

Rodzaj, ilość i wartość towarów ustalono na podstawie jednoznacznych i nie budzących wątpliwości zeznań zastępcy kierownika sklepu (...) ( vide k. 5).

Sąd uznał za wiarygodne pozostałe dokumenty zgromadzone w aktach sprawy, nie znajdując żadnych przyczyn by je zakwestionować.

Sąd zważył co następuje:

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pozwolił Sądowi w sposób nie budzący wątpliwości ustalić, iż obwiniony dopuścił się zarzucanego mu czynu wyczerpującego znamiona wykroczenia z art. 119 § 1 kw.

Zgodnie z treścią art. 119 § 1 kw, karze podlega ten, kto kradnie cudzą rzecz ruchomą, jeżeli jej wartość nie przekracza ¼ minimalnego wynagrodzenia – co w chwili popełnienia zarzucanego czynu stanowiło 525 zł. Zachowanie sprawcy musi, zatem polegać na wyjęciu mienia spod władztwa innej osoby, najczęściej właściciela i taka też sytuacja miała miejsce w przedmiotowej sprawie.

W niniejszej sprawie D. K. 22 czerwca 2017 roku około 9:44 wszedł do sklepu (drogerii) (...) w P. przy ul. (...), prowadzonego przez (...) Sp. z o.o., z zamiarem zabrania dla siebie towaru. Następnie wziął perfumy (...) o wartości 319,99 zł, wyjął z pudełka i włożył perfumy pod bluzę, po czym nie płacąc za ten towar, wyszedł ze sklepu. Towarów tych pokrzywdzony nie odzyskał, albowiem obwiniony nie został zatrzymany, a ponieważ wartość skradzionych rzeczy nie przekroczyła ¼ minimalnego wynagrodzenia należało obwinionemu przypisać popełnienie wykroczenia z art. 119 § 1 kw.

Wymierzając obwinionemu karę za powyższą kradzież, stosując się do treści art. 119 § 1 kw, Sąd miał do dyspozycji karę aresztu, karę ograniczenia wolności albo grzywnę. Po dogłębnej analizie okoliczności sprawy, warunków osobistych obwinionego, jego uprzedniej wielokrotnej karalności Sąd doszedł do przekonania, iż kara 20 dni aresztu będzie adekwatna do popełnionego wykroczenia. Obwiniony swoją postawą przejawia pełną ignorancję dla porządku prawnego. Był on wielokrotnie karany za kradzieże stanowiące wykroczenia. Postawa obwinionego daje przekonanie, że uczynił sobie stałe źródło dochodów z popełniania kradzieży, czyni to nagminnie i nie zamierza z tego procederu zrezygnować – co dobitnie wynika z faktu, iż pomimo regularnego odbywania kar aresztu, obwiniony do kradzieży powraca. Z tych względów kara orzeczona w tej sprawie musiała być surowa i kategoryczna. Taką będzie tylko kara 20 dni aresztu.

Jednocześnie, Sąd mimo dyspozycji zawartej w art. 24§2 kw i wynikającego z niej obowiązku orzeczenia kary grzywny obok kary aresztu wymierzonej za popełnienie wykroczenia w celu uzyskania korzyści majątkowej, odstąpił od orzekania obok kary aresztu grzywny, uznając iż jej orzeczenie byłoby niecelowe, albowiem obwiniony nie ma stałej pracy. Tą możliwość Sąd jednak pozwala sobie pozostawić na przyszłość, celem ewentualnego stopniowania dolegliwości kar, gdyby zaszła konieczność ponownego osądzenia obwinionego za podobny czyn.

Sąd odstąpił od obciążania obwinionego kosztami postępowania, uznając, że ich egzekucja będzie bezskuteczna, orzekł jednak obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę 319,99 zł na rzecz pokrzywdzonego (...) Sp. z o.o., skoro skradzionych towarów pokrzywdzony nie odzyskał.