Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Płocku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Płock, 14 czerwca 2018 roku

Sąd Rejonowy w Płocku Wydział II Karny Sekcja ds. wykroczeniowych w składzie:

Przewodniczący: SSR Dariusz Kondzielewski

Protokolant: st. sekr. sąd. Monika Sieklucka

z udziałem oskarżyciela publicznego Inspektora pracy Daniela

po rozpoznaniu 14 marca 2018 roku, 17 kwietnia 2018 roku, 9 maja 2018 roku, 4 czerwca 2018 roku, sprawy:

I.  przeciwko S. F. (1) , synowi E. i B. z domu N., urodzonemu (...)

obwinionemu o to, że:

1.  Działając jako Prezes Zarządu (...) w P. wbrew obowiązkowi nie wypłacił pracownicy J. S. należnego wynagrodzenia za pracę z październik 2016r. w okresie od 11.11.2016r. do 30.06.2017r.

tj. o wykroczenie z art. 282§1 pkt 1 Kodeksu pracy;

2.  Działając jako Prezes Zarząd (...) w P. wbrew obowiązkowi nie wypłacił należnego wynagrodzenia za pracę za listopad 2016r. w okresie od 11.12.2016r. do 30.06.2017r. niżej wymienionym pracownikom:

- M. K.

- J. S.

- J. R..

tj. za wykroczenie z art. 282§1 pkt 1 Kodeksu pracy;

3.  Działając jako Prezes Zarządu (...) w P. wbrew obowiązkowi nie wypłacił należnego wynagrodzenia za pracę za grudzień 2016r. w okresie od 11.01.2017r. do 30.06.2017r. niżej wymienionym pracownikom:

- M. K.

- J. S.

- J. R.

tj. o wykroczenie z art. 282§1 pkt 1;

4.  Działając jako Prezes Zarządu Spółki z o.o.(...) w P., w okresie od 01.01.2017r. do dnia 30.06.2017r., wbrew obowiązkowi nie wypłacił pracownicy J. R. ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy

tj. za wykroczenie z art. 282§1 pkt 1 Kodeksu pracy,

5.  Działając jako Prezes Zarządu (...) w P., będąc obowiązanym do udzielania informacji niezbędnych do przeprowadzenia kontroli, w okresie od 10.04.2017r. do 30.06.2017r. w P., utrudniał działalność inspektorowi pracy poprzez nie udzielanie informacji niezbędnych do przeprowadzenia kontroli, nie okazywanie niezbędnych dokumentów do przeprowadzenia kontroli oraz nie poddanie się kontroli

tj. o wykroczenie z art. 283§2 pkt 8 Kodeksu pracy.

II.  przeciwko J. Z. , synowi R. i H. z domu S., urodzonemu (...) w S.,

obwinionemu o to, że:

1.  Działając jako Wiceprezes Zarządu(...) w P. wbrew obowiązkowi nie wypłacił pracownicy J. S. należnego wynagrodzenia za pracę z październik 2016r. w okresie od 11.11.2016r. do 30.06.2017r.

tj. o wykroczenie z art. 282§1 pkt 1 Kodeksu pracy;

2.  Działając jako Wiceprezes Zarząd Spółki z o.o. (...) w P. wbrew obowiązkowi nie wypłacił należnego wynagrodzenia za pracę za listopad 2016r. w okresie od 11.12.2016r. do 30.06.2017r. niżej wymienionym pracownikom:

- M. K.

- J. S.

- J. R..

tj. za wykroczenie z art. 282§1 pkt 1 Kodeksu pracy;

3.  Działając jako Wiceprezes Zarządu Spółki z o.o. (...) w P. wbrew obowiązkowi nie wypłacił należnego wynagrodzenia za pracę za grudzień 2016r. w okresie od 11.01.2017r. do 30.06.2017r. niżej wymienionym pracownikom:

- M. K.

- J. S.

- J. R.

tj. o wykroczenie z art. 282§1 pkt 1 Kodeksu pracy;

4.  Działając jako Wiceprezes Zarządu Spółki z o.o. (...) w P., w okresie od 01.01.2017r. do dnia 30.06.2017r., wbrew obowiązkowi nie wypłacił pracownicy J. R. ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy,

tj. za wykroczenie z art. 282§1 pkt 1 Kodeksu pracy;

5.  Działając jako Wiceprezes Zarządu Spółki z o.o. (...) w P., będąc obowiązanym do udzielania informacji niezbędnych do przeprowadzenia kontroli, w okresie od 10.04.2017r. do 30.06.2017r. w P., utrudniał działalność inspektorowi pracy poprzez nie udzielanie informacji niezbędnych do przeprowadzenia kontroli, nie okazywanie niezbędnych dokumentów do przeprowadzenia kontroli oraz nie poddanie się kontroli

tj. o wykroczenie z art. 283§2 pkt 8 Kodeksu pracy.

III.  przeciwko P. Ż. (1) , synowi W. i A. z domu W., urodzonemu (...) w P.,

obwinionemu o to, że:

1.  Działając jako Prezes Zarządu Spółki z o.o. (...)w P. wbrew obowiązkowi nie wypłacił pracownicy J. S. należnego wynagrodzenia za pracę z październik 2016r. w okresie od 11.11.2016r. do 30.06.2017r.

tj. o wykroczenie z art. 282§1 pkt 1 Kodeksu pracy;

2.  Działając jako Prezes Zarząd (...) w P. wbrew obowiązkowi nie wypłacił należnego wynagrodzenia za pracę za listopad 2016r. w okresie od 11.12.2016r. do 30.06.2017r. niżej wymienionym pracownikom:

- M. K.

- J. S.

- J. R..

tj. za wykroczenie z art. 282§1 pkt 1 Kodeksu pracy;

3.  Działając jako Prezes Zarządu (...) w P. wbrew obowiązkowi nie wypłacił należnego wynagrodzenia za pracę za grudzień 2016r. w okresie od 11.01.2017r. do 30.06.2017r. niżej wymienionym pracownikom:

- M. K.

- J. S.

- J. R.

tj. o wykroczenie z art. 282§1 pkt 1 Kodeksu pracy;

4.  Działając jako Prezes Zarządu(...) w P., w okresie od 01.01.2017r. do dnia 30.06.2017r., wbrew obowiązkowi nie wypłacił pracownicy J. R. ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy,

tj. za wykroczenie z art. 282§1 pkt 1 Kodeksu pracy;

5.  Działając jako Prezes Zarządu (...) w P., będąc obowiązanym do udzielania informacji niezbędnych do przeprowadzenia kontroli, w okresie od 10.04.2017r. do 30.06.2017r. w P., utrudniał działalność inspektorowi pracy poprzez nie udzielanie informacji niezbędnych do przeprowadzenia kontroli, nie okazywanie niezbędnych dokumentów do przeprowadzenia kontroli oraz nie poddanie się kontroli,

tj. o wykroczenie z art. 283§2 pkt 8 Kodeksu pracy;

ORZEKA:

I.  Obwinionych S. F. (1) , J. Z. oraz P. Ż. (1) uznaje za winnych tego, że:

1.  10 listopada 2016 roku działając wspólnie i w porozumieniu w imieniu (...) Spółki z o.o. w P. wbrew obowiązkowi nie wypłacili J. S. należnego wynagrodzenia za pracę za październik 2016r., co stanowi wykroczenie z art. 282§1 pkt 1 Kodeksu pracy;

2.  10 grudnia 2016 roku działając wspólnie i w porozumieniu w imieniu (...) Spółki z o.o. w P. wbrew obowiązkowi nie wypłacili M. K., J. S. i J. R. należnego wynagrodzenia za pracę za listopad 2016r., co stanowi wykroczenie z art. 282§1 pkt 1 Kodeksu pracy;

3.  31 grudnia 2016 roku działając wspólnie i w porozumieniu w imieniu (...) Spółki z o.o. w P. wbrew obowiązkowi nie wypłacili J. R. ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy, co stanowi wykroczenie z art. 282§1 pkt 1 Kodeksu pracy;

4.  10 stycznia 2017 roku działając wspólnie i w porozumieniu w imieniu (...) Spółki z o.o. w P. wbrew obowiązkowi nie wypłacili M. K., J. S. i J. R. należnego wynagrodzenia za pracę za grudzień 2016r., co stanowi wykroczenie z art. 282§1 pkt 1 Kodeksu pracy;

5.  w okresie od 10 kwietnia do 30 czerwca 2017 roku działając wspólnie i w porozumieniu w imieniu (...) Spółki z o.o. w P. utrudniali działalność inspektorowi pracy poprzez nie udzielanie informacji oraz nie okazywanie dokumentów niezbędnych do przeprowadzenia kontroli, co stanowi o wykroczenie z art. 283§2 pkt 8 Kodeksu pracy

i za to na podst. art. 282§1 pkt 1 Kodeksu pracy w zw. z art. 9§2 kw wymierza S. F. (1) i J. Z. kary po 5000 zł grzywny, zaś P. Ż. (1) karę 1000 zł grzywny;

II.  zasądza od obwinionych S. F. (1) i J. Z. na rzecz Skarbu Państwa po 620 zł tytułem kosztów postępowania, zaś obwinionego P. Ż. (1) zwalnia od zapłaty kosztów postępowania.

Sygn. akt II W 1840/17

UZASADNIENIE

Na podstawie ujawnionego materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Obwinieni S. F. (2) i J. Z. są wspólnikami (...) Spółki z o.o. z siedzibą w P.. Ponadto obwinieni byli również członkami zarządu tej spółki – S.R. F. prezesem zarządu, zaś J. Z. wiceprezesem. 25 lipca 2016 roku nadzwyczajne zgromadzenie wspólników odwołało ich ze wskazanych funkcji w zarządzie spółki, a na prezesa zarządu powołano P. Ż. (1). Zmiany te nie zostały jednak ujawnione w krajowym rejestrze sądowym, albowiem wniosek w tym przedmiocie zawierał braki formalne i został zwrócony. W rzeczywistości zaś obwinieni S.R. F. i J. Z. nadal zarządzali i kierowali spółką tak, jak w okresie, kiedy pełnili funkcje członków zarządu. Natomiast P. Ż. do wykonywania obowiązków prezesa powierzonych mu uchwałą wspólników w ogóle nie przystąpił, nie pojawił się ani razu w siedzibie spółki i żaden z pracowników nie miał z nim kontaktu. Powołanie to było wyłącznie czynnością pozorną, P. Ż. nie miał bowiem żadnych kwalifikacji ani umiejętności do kierowania tą spółką – jest osobą bezrobotną od 12 lat, utrzymuje się z prac dorywczych, do tego prezencja i elokwencja obwinionego P. Ż. zupełnie nie predysponują go do zarządzania przedsiębiorstwem na zlecenie innej osoby.

W tym czasie spółka popadła w kłopoty finansowe i obwinieni S.R. F. i J. Z. ustalili, że tą formalną zmianą zarządu utrudnią dochodzenie wierzytelności i odsuną od siebie odpowiedzialność za zobowiązania wobec kontrahentów i pracowników. W tym celu właśnie weszli w porozumienie z P. Ż., który zgodził się na powierzenie mu funkcji prezesa zarządu przy jednoczesnym zupełnym braku jego kontaktu ze spółką, kontrahentami i innymi organami. Z kolei S.R. F. i J. Z. nadal decydowali o płatnościach i prowadzeniu spraw spółki i pomimo ponagleń pracowników odwlekali wypłatę świadczeń pracowniczych.

O tych nieprawidłowościach powiadomiona została Inspekcja Pracy. Inspektor pracy R. W. wezwała osoby reprezentujące spółkę do stawiennictwa w Inspektoracie w dniu 10 kwietnia 2017 roku – celem przeprowadzenia czynności kontrolnych, jednak nikt w imieniu spółki korespondencji nie odebrał, nie zostały odebrane także kolejne pisemne wezwania. Dopiero 9 maja 2017 roku inspektor pracy skontaktowała się telefonicznie z obwinionym J. Z. i otrzymała informację, że ten już nie jest członkiem zarządu oraz że z inspektorem skontaktuje się prokurent W. C. (1). Ta wprawdzie stawiła się w Inspektoracie, ale przedstawiła dokument o złożeniu prokury z dniem 9 marca 2017 roku, nie przedłożyła zaś żadnych żądanych przez inspektora dokumentów. Kontrolę zakończono 30 czerwca 2018 roku i do tego czasu nikt nie udzielił inspektorowi żądanych informacji i dokumentów.

W toku kontroli inspektor pracy ustaliła jedynie, że spółka nie wypłaciła w szczególności:

-

wynagrodzenia należnego J. S. za pracę za październik 2016r., co powinno nastąpić najpóźniej 10 listopada 2016 roku;

-

wynagrodzenia należnego M. K., J. S. i J. R. za pracę za listopad 2016r., co powinno nastąpić najpóźniej 10 grudnia 2016 roku;

-

ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy, należnego J. R. w związku z rozwiązaniem stosunku pracy, co powinno nastąpić najpóźniej 31 grudnia 2017 roku;

-

wynagrodzenia należnego M. K., J. S. i J. R. za pracę za grudzień 2016r., co powinno nastąpić najpóźniej 10 stycznia 2017 roku.

Obwiniony P. Ż. złożył na piśmie oświadczenie o rezygnacji z funkcji prezesa zarządu, które wysła do spółki listem polconym.

Obwinieni nie byli dotąd karani przez tutejszy sąd za wykroczenia ( vide k. 50, 85, 121).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zeznań świadków: J. S. ( k. 195), J. R. ( k. 195-197), W. C. (1) ( k. 211), M. K. ( k. 245-245v.), dokumentów z czynności kontrolnych ( k. 1-12, 15-17, 19-20), zawiadomienia do KRS i kopii protokołu zgromadzenia wspólników ( k. 23, 40), oraz oświadczenia o rezygnacji z funkcji prezesa ( k. 177-178).

Zgromadzone dokumenty oraz twierdzenia przesłuchanych świadków nie budzą żadnych wątpliwości sądu co do ich wiarygodności. Z protokołu kontroli jednoznacznie wynika, iż pracownikom nie zostały terminowo wypłacone należności w postaci wynagrodzenia należnego J. S. za pracę za październik 2016r., wynagrodzenia należnego M. K., J. S. i J. R. za pracę za listopad 2016r., ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy, należnego J. R. i wynagrodzenia należnego M. K., J. S. i J. R. za pracę za grudzień 2016r. Ponadto z czynności udokumentowanych w protokole inspektora pracy wynika też, że w okresie od 10 kwietnia do 30 czerwca 2018 roku, pomimo wezwań kierowanych do spółki (...), inspektor nie otrzymał żądanych dokumentów i wyjaśnień. Kontakt z osobami reprezentującymi spółkę w trakcie czynności kontrolnych prowadzonych przez inspektora pracy był niemożliwy – obwinieni S.R. F. i J. Z. zasłaniali się faktem, że nie są już członkami zarządu, a z nowym prezesem – obwinionym P. Ż., nie było żadnego kontaktu i nie odpowiadał w imieniu spółki na kierowane do niego żądania kontrolne. I tak jak początkowo nikt nie wiedział o powołaniu nowego prezesa – bo ta informacja była przez wspólników początkowo zatajana i zatajany był kontakt do nowego prezesa , tak też później nikt nie wiedział o jego rzekomej rezygnacji z funkcji w dniu 3 lutego 2017 roku.

Z kolei świadkowie stanowczo i jednoznacznie wskazali, że wynagrodzenia nie były terminowo wypłacane, a ich część w ogóle dotąd nie została zapłacona. I za tą sytuację odpowiedzialni byli S.R. F. i J. Z., bowiem nawet po zmianie zarządu obwinieni w rzeczywistości nadal prowadzili sprawy spółki, decydowali we wszystkich sprawach, obiecywali też wypłaty zaległych wynagrodzeń, które jednak nie nastąpiły. A o sprawach płatności decydował głównie S.R. F., do tego główną księgową była jego żona, co tylko potwierdza, że rzeczywiste zarządzanie spółką należało do obwinionych wspólników. Nawet prokurent spółki W. C., nie miała rzeczywistego wpływu na funkcjonowanie spółki, bo wszelkie decyzje podejmowali po konsultacjach wspólnicy. Do tego prokurent zrezygnowała z reprezentowania spółki w dniu 9 marca 2018 roku (jej też nie zostały wypłacone wynagrodzenia, nie otrzymała nawet świadectwa pracy), a J. Z. jeszcze 9 maja 2017 roku przedstawiał inspektorowi informację, że W. C. nadal jest prokurentem. O zmianie zarządu początkowo pracownicy tylko coś nieformalnie słyszeli, a gdy już było wiadomo o zmianie zarządu, to i tak nikt nigdy nowego prezesa nie widział, nie miał też z nim kontaktu. Nawet kancelaria prowadząca obsługę prawną spółki odmawiała podania danych kontaktowych do nowego prezesa. Już zdaniem samych pracowników zmiana zarządu była pozorowana i miała na celu uniknięcie odpowiedzialności przez wspólników. Świadkowie nowego prezesa zobaczyli dopiero na rozprawie przed sądem i żaden z nich nie potraktował poważenie osoby P. Ż. jako prezesa.

Obwinieni natomiast nie przyznali się do zarzucanych im czynów.

Obwiniony P. Ż. (1) odmówił składania wyjaśnień ( vide k. 194).

Z kolei obwiniony J. Z. ( vide k. 210) nie przyznał się do zarzucanego mu czynu bowiem – jak wyjaśniał – on sam został odwołany z funkcji członka zarządu spółki z powodu barku czasu do jej pełnienia, zaś z polecenia na funkcję prezesa powołano obwinionego P. Ż.. Obwiniony wskazał, że wspólnicy weryfikowali kompetencje P. Ż., ale nie pamiętał jakie miał on kwalifikacje do pełnienia takiej funkcji. Obwiniony wiedział też, że pod koniec 2016 roku nie wypłacano wynagrodzeń i spółka miała kłopoty finansowe. Dostęp do rachunku bankowego mieli obwiniony S.R. F. i księgowa, nadto według twierdzeń obwinionego J. Z. na polecenie prezesa spółki S.R. F. wypłaciłby zobowiązania.

Obwiniony S.R. F. ( vide k. 194, 245v-246) także nie przyznał się za stawianych mu zarzutów, początkowo odmówił składania wyjaśnień. Następnie wyjaśniał, że spółka (...) wpadła w kłopoty finansowe przez kontrahenta, który wstrzymał wypłatę należności. Kiedy w 2016 roku sytuacja spółki wyprostowała się, wspólnicy zaczęli szukać kandydatów na prezesa, ale oczekiwania kandydatów przerosły możliwości spółki. Dlatego kancelaria obsługująca spółkę poleciła osobę obwinionego P. Ż., z którym wspólnicy mieli się umówić, że ramach wynagrodzenia w przypadku prawidłowego funkcjonowania firmy, przekażą mu 10% wartości spółki – żadnej jednak formalnej umowy nie zawarli. Osoba P. Ż. miała się przyczynić do zawarcia nowych kontraktów i miał być odpowiedzialny za marketing. Jako że obwiniony S.R. F. zajmował się płatnościami w firmie, zaoferował swoją pomoc w tym zakresie jeszcze przez okres 3 miesięcy, jednak w listopadzie stracił dostęp do konta na rzecz prokurenta. Obwiniony pracował w spółce do końca 2016 roku, w styczniu złożył wypowiedzenie z pracy z winy pracodawcy i od lutego nie był już pracownikiem spółki (...). Wskazał też, że obwiniony P. Ż. nie spełnił pokładanych w nim nadziei, do tego popadł w problemy alkoholowe.

Powyższe wyjaśnienia obwinionych – szczególnie w zakresie rzeczywistego zarządzania i motywów działania co do zmiany zarządu – sąd uznał za całkowicie niewiarygodne, były one wręcz żałosne szczególnie w zakresie opisywanych przez obwinionych motywów i sposobu zatrudnienia obwinionego „P. Ż.”. Już sama osoba obwinionego P. Ż. i jego prezencja jednoznacznie wskazują, że został powołany do zarządu spółki tylko po to, aby dotychczasowy zarząd (wspólnicy) uniknął odpowiedzialności związanej z niepłaceniem zobowiązań spółki, tak wobec pracowników jak i kontrahentów. Obwiniony P. Ż. to po porostu tzw. „słup” – osoba bezrobotna, bez majątku, zazwyczaj w trudnej sytuacji życiowej i często uzależniona od alkoholu, która za niewielkim wynagrodzeniem jest „podstawiana” do wykonania różnorakich nielegalnych czynności, za które w zasadzie osobiście nie poniesie realnie dokuczliwej odpowiedzialności. Zaś zleceniodawcy oddalają tym samym widmo własnej odpowiedzialności i utrudniają dokonanie rzeczywistych ustaleń. I tak właśnie było w tej sprawie, o czym sąd jest dobitnie przekonany – na podstawie twierdzeń świadków i doświadczenia życiowego.

Na podstawie wyjaśnień obwinionych sąd potwierdził jedynie informacje, że spółka miała kłopoty finansowe i nie płaciła sowich zobowiązań – w szczególności wynagrodzeń należnych pracownikom. Poza tym wskazać należy, iż obwinieni S.R. F. i J. Z. w swych pokrętnych wyjaśnieniach mających w ich mniemaniu przekonać o braku ich rzeczywistego wpływu na działanie spółki, tak naprawdę potwierdzali, że w mniejszym lub większym stopniu spółką kierowali.

Sąd zważył, co następuje:

W myśl przepisu art. 282§1 pkt 1 kodeksu pracy kto, wbrew obowiązkowi nie wypłaca w ustalonym terminie wynagrodzenia za pracę lub innego świadczenia przysługującego pracownikowi albo uprawnionemu do tego świadczenia członkowi rodziny pracownika, wysokość tego wynagrodzenia lub świadczenia bezpodstawnie obniża albo dokonuje bezpodstawnych potrąceń, podlega grzywnie od 1000 zł do 30000 zł. Świadczeniami takimi mogą być np. premia, ekwiwalent za niewykorzystany urlop wypoczynkowy, odprawa z tytułu rozwiązania z pracownikiem stosunku pracy z przyczyn jego niedotyczących, odprawa pośmiertna. Wynagrodzenie za dany miesiąc winno zostać zapłacone najpóźniej do 10 dnia kolejnego miesiąca (art. 85§2 kodeksu pracy), zaś ekwiwalent za niewykorzystany urlop, winien zostać wpłacony najpóźniej w ostatnim dniu zatrudnienia.

Natomiast w myśl art. 283 §2 pkt 8 kodeksu pracy grzywnie od 1000 zł do 30000 zł podlega osoba, która utrudnia działalność organu Państwowej Inspekcji Pracy, w szczególności uniemożliwia prowadzenie wizytacji zakładu pracy lub nie udziela informacji niezbędnych do wykonywania jej zadań. Treść tego przepisu wskazuje, iż wykroczenie to popełnia każda osoba, nie tylko pracodawca, która dopuszcza się zachowań utrudniających działalność właściwego organu, a więc również inspektora pracy. Przytoczony przepis jedynie przykładowo określa zachowanie sprawcy utrudniające działalność organu inspekcji pracy wymieniając: uniemożliwienie prowadzenia wizytacji (kontroli) zakładu pracy oraz nie udzielenie informacji niezbędnych do wykonywania zadań inspekcji. Utrudnieniem działalności inspekcji będzie zatem także: utrudnienie kontroli stanowisk pracy, nieudostępnianie pomieszczeń, nieokazywanie dokumentów związanych z zakresem działalności inspekcji pracy, planów, ekspertyz, dokumentów wewnątrzzakładowych, utrudnianie rozmów z pracownikami, uniemożliwienie wykonania zdjęć, nie udzielenie informacji o terminie i sposobie wykonania poleceń ujętych w wystąpieniu inspektora pracy, niezgłoszenie się na wezwanie inspektora pracy w celu przesłuchania w charakterze świadka czy też w celu złożenia wyjaśnień w związku z prowadzoną kontrolą, itp.

Mając zatem na względzie ustalony w sprawie stan faktyczny, stwierdzić należy, iż obwinieni S. F. (2), J. Z. oraz P. Ż. (1) wyczerpali swoim zachowaniem znamiona wykroczeń z art. 282§1 pkt 1 oraz z art. 283§2 pkt 8 kodeksu pracy. Jak już wcześniej wskazano, sąd uznał, że obwinieni działali wspólnie i porozumieniu – S.R. F. i J. Z. faktycznie zarządzając spółką, zaś P. Ż. firmując swoim nazwiskiem pozorne powołanie nowego zarządu spółki. P. Ż., który zgodził się na powierzenie mu funkcji prezesa zarządu przy jednoczesnym zupełnym braku jego kontaktu ze spółką, kontrahentami i innymi organami z całą pewnością obejmował swoją wiedzą i zamiarem formalny udział w takiej właśnie organizacji (...) spółką (...) i pozorowaniu działania nowego zarządu, skoro udostępnił dane swojej osoby i pozwolił tym samym na podjęcie uchwały o powołaniu go na prezesa zarządu spółki, zaś jego kandydaturę wskazać miała kancelaria adwokata, który jednocześnie jest jego obrońcą. Niewątpliwe zatem wszystko zostało przez obwinionych z góry ustalone i zaplanowane, później zaś plan wprowadzono w życie, skutkiem czego obwinieni S.R. F. i J. Z. mogli tłumaczyć się, że żadne żądania nie mogą do nich być kierowane, bowiem nie są już członkami zarządu, nie mogą więc rzekomo uczynić zadość żądaniem pracowników o wypłatę zaległych wynagrodzeń, jak też żądaniom inspektora pracy prowadzącego kontrolę. Z kolei P. Ż. miał za zadanie swoim nazwiskiem dawać pozór istnienia nowego zarządu, a jednocześnie nie nawiązując żadnego kontaktu z pracownikami spółki, nie stawiając się w pracy, także utrudniał pracownikom dochodzenie zaległych wynagrodzeń, zaś inspektorowi pracy utrudniał należyte przeprowadzenie kontroli w zakresie przestrzegania obowiązków pracodawcy. Nie zmienia tej oceny fakt, iż obwiniony P. Ż. przedłożył pisemne oświadczenie datowane na 3 lutego 2017 roku, a więc jeszcze przed wszczęciem czynności kontrolnych przez inspektora pracy, w którym zrzekł się funkcji prezesa. Jak już sąd podkreślił, cały ten proceder został dokładnie zaplanowany, tak więc i ta rezygnacja była z góry przewidziana i także miała utrudnić, a wręcz uniemożliwić dochodzenie roszczeń przez pracowników i ewentualne kontrole uprawnionych organów. Wobec braku wyjaśnień obwinionego P. Ż. i pokrętnych twierdzeń pozostałych obwinionych, innego stanu rzeczy nie sposób przyjąć, bowiem kłóciłoby się to z doświadczeniem życiowym i często stosownymi praktykami osób, które dla uniknięcia odpowiedzialności za osobistą spłatę zobowiązań, do swej działalności (często przestępczej) wykorzystują inne podstawione osoby.

Zatem sąd orzekł, że obwinieni:

1.  10 listopada 2016 roku działając wspólnie i w porozumieniu w imieniu (...) Spółki z o.o. w P. wbrew obowiązkowi nie wypłacili J. S. należnego wynagrodzenia za pracę z październik 2016r.;

2.  10 grudnia 2016 roku działając wspólnie i w porozumieniu w imieniu (...) Spółki z o.o. w P. wbrew obowiązkowi nie wypłacili M. K., J. S. i J. R. należnego wynagrodzenia za pracę za listopad 2016r.;

3.  31 grudnia 2017 roku działając wspólnie i w porozumieniu w imieniu (...) Spółki z o.o. w P. wbrew obowiązkowi nie wypłacili J. R. ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy;

4.  10 stycznia 2017 roku działając wspólnie i w porozumieniu w imieniu (...) Spółki z o.o. w P. wbrew obowiązkowi nie wypłacili M. K., J. S. i J. R. należnego wynagrodzenia za pracę za grudzień 2016r.

i każdy ten czyn stanowi wykroczenie z art. 282§1 pkt 1 kodeksu pracy;

5.  w okresie od 10 kwietnia do 30 czerwca 2017 roku działając wspólnie i w porozumieniu w imieniu (...) Spółki z o.o. w P. utrudniali działalność inspektorowi pracy poprzez nie udzielanie informacji oraz nie okazywanie dokumentów niezbędnych do przeprowadzenia kontroli, co stanowi o wykroczenie z art. 283§2 pkt 8 kodeksu pracy.

Wymierzając obwinionym karę – łącznie za przypisane im wykroczenia, Sąd kierował się dyrektywami, o których mowa w art. 33 kw, mając świadomość, że karą sprawiedliwą jest jedynie taka, która uwzględnia we właściwej proporcji wszystkie wskazane tam dyrektywy. Sąd też miał na względzie, by kara wymierzona w stosunku do obwinionych spełniła swą rolę w zakresie prewencji ogólnej i odstraszyła potencjalnych sprawców wykroczeń przeciw prawom pracownika. Przy ocenie społecznej szkodliwości Sąd wziął pod uwagę fakt, iż niewypłacanie świadczeń należnych pracownikom godzi w ich prawo do godnego życia oraz uniemożliwia zaspokojenie podstawnych potrzeb rodziny, czasami zagraża wręcz jej egzystencji. Z kolei utrudnianie działalności organów inspekcji pracy, uniemożliwia organom państwa skuteczną kontrolę przestrzegania praw pracowniczych i ochronę z zasady słabszej strony stosunków pracy, które to stosunki są przecież fundamentalnymi dla bytu społeczeństwa.

Sąd doszedł do przekonania, iż wobec obwinionych S. F. (1) i J. Z. – jako osób dobrze sytuowanych i wspólników spółki, przy której prowadzeniu dopuścili się tych rażących naruszeń, sprawiedliwą karą będzie kara po 5000 zł. Z pewnością nie jest ona zbyt wysoka wziąwszy pod uwagę maksymalne ustawowe zagrożenie i fakt, że nie byli dotąd karani. Z pewnością nie jest też za niska, wziąwszy pod uwagę ich niewątpliwą inicjatywę w zorganizowaniu takiego procederu.

Z kolei obwinionemu P. Ż. (1) sąd wymierzył najniższą możliwą karę – 1000 zł, a to z uwagi na jego niewielkie możliwości zarobkowe (obwiniony utrzymuje się z prac dorywczych). Wziąwszy pod uwagę ustalone okoliczności sprawy i postawę obwinionego w toku postępowania sądowego, sąd uznał, że po stronie obwinionego P. Ż. (1) nie zaszły żadne wyjątkowe okoliczności, pozwalające na odstąpienie od wymierzenia kary bądź nadzwyczajne jej złagodzenie.

Orzeczenie o kosztach wobec obwinionych S. F. (1) i J. Z. uzasadnia art. 118 kpw i art. 119§1 kpw. Zryczałtowane wydatki postępowania ustalono na 120 zł – zgodnie z §2 oraz §3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22.12.2017r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty sądowej od wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia. Natomiast opłatę ustalono na 500 zł stosownie do art. 3 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych. Sąd zasądził powyższe koszty od obwinionych na rzecz Skarbu Państwa, nie znajdując podstaw do zwolnienia obwinionych od ponoszenia kosztów postępowania.

Natomiast obwinionego P. Ż. (1) zwolniono od ponoszenia kosztów postępowania. Wobec faktu, że obwiniony jest bezrobotny, sąd uznał, że uiszczenia kosztów byłoby dla niego zbyt uciążliwe.